ÁLVAREZ–BUYLLA, José Benito

(1916–1981)

Nació n’Uviéu en 1916. Doctor en Derecho pola Universidá Central de Madrid y en Filosofía y Lletres pola d’Uviéu. Fue profesor de Lliteratura Inglesa de la facultá de Filoloxía d’Uviéu y vicerrector d’Estensión Universitaria hasta la so muerte en 1981. Nietu d’Adolfo Buylla, introductor n’Asturies del "socialismu de cádera" y fíu del críticu lliterariu y poeta Benito Buylla, José Benito Álvarez–Buylla ye autor d’una breve, anque interesante obra poética en llingua asturiana.

Poemes suyos son “Tedium vitae”, “Cesarón” (recoyíos en 1977 en l’antoloxía Del aráu a la pluma) o l'"Himnu de la xuventú d’Asturies", publicáu pol Seminariu de Llingua Asturiana de la Universidá d’Uviéu en 1976 y popularizáu pol grupu musical Nuberu. Tuvo vinculáu a la revista de filoloxía,

Archivum coordinada por Emilio Alarcos Llorach y participó na I y II Asamblea del Bable, asina como nel Seminariu de Llingua Asturiana de la facultá de Filoloxía uvieína.

Ye tamién autor d’un ensayu sobre la tonada tradicional: La canción asturiana y de numberosos trabayos y artículos sobre temes asturianistes.

BIBLIOGRAFÍA

Creación

Del aráu a la pluma : Antoloxía d’una nuea poesía bable / J.B.A. Buylla... (et al.). — Oviéu : [s.n.], 1977.

— 73 p. ; 21 cm. : il.

D.L. O–2300–77

Bibliografía

Antón García, “Xosé Benito Álvarez–Buylla”. En: La lliteratura asturiana nel tiempu, Uviéu, Conseyería d’Educación, 1994, p. 145–146.

ANTOLOXÍA

TEDIUM VITAE

Duélgome de mio mesmu esta mañana,

Duelme lo que non fice col destinu,

Duelme tar a la vera del caminu

Y sentime vencíu de desgana.

Non me tienta la moza na quintana,

Solu quiero vivir sin empecino,

Dexáme amortecer debaxu un pino,

Dexáme apigazar ena antoxana.

Duelme y non sé qué ye lo que me pasa,

Mírome dientro y toi adormecíu,

Miro enredor de mí y todu calla.

Toi fartu combayar l’humana basa

P’alcontrar al final solu’l vacíu

Y un agudu dolor ena vidaya.

A CESARÓN

Dormies

hermanu

baxu ‘n ablanu

a la vera Linio.

Fai más d’un mileniu

tú dormies

yo sueñu.

Tú nel “jou” de Linio.

Yo na foz d’Uvieu.

Tú llindies

hermanu

los gües del eternu.

Yo xuncio l’inviernu

col veranu.

Tú

na gloria cimera

del to rincón.

Yo

nesta carbayera

sin carbayón.

Tú dormies.

Yo amoriu

Cesarón.

(En Del aráu a la pluma)